Met veel trots liet Oliver me, toen ik hem ophaalde van school, iets zien "Het is een muizenkind! Voor Leopold! Die heb ik met juffie gemaakt van bijenwas en ga ik aan Leopold geven dan is hij niet meer alleen!" Voorzichtig liepen we over de gladde stoep naar huis, met beentjes van 1 in plaats van 4 jaar, kleine stapjes maar. Voorzichtig zette hij het walnootje met muizenkind in de hal. "En dan is er vanavond de magie en komt ie net als Leopold tot leven." Vanochtend vonden we een heel blije brief en lag het muizenkind in een zelfgemaakte kribbe. Ons hart stroomt een beetje over.
"Och Oliver! Een muizenkind! Wat een pracht!
Dank je wel! Ik heb het kindje Kruimel genoemd en een mooie kribbe gemaakt.
Lang voorgelezen en toen viel het heel zoet in slaap.
Wat een geluk! dank!
Leopold"
Comments