Plusje

Vandaag is het 2 jaar geleden dat een +je een wervelwindje aankondigde. Een wervelwindje dat terwijl ik dit schrijf met zijn plakkende jam-zonder toegevoegde suikers-handjes probeert op mijn toetsenbord te rammen. Een wervelwindje dat er voor zorgt dat ik me niet meer kan herinneren wanneer ik normaal sliep. Een wervelwindje dat nu met 15 maand in zijn bedje ligt te zingen als hij wakker wordt, ook al is het 5:30 en me eerst uitgebreid knuffelt als ik hem eruit haal. Een wervelwindje dat maakt dat ik niet meer zonder te huilen naar het journaal kan kijken. Dat maakt dat ik niet meer met pakjes wil koken, maar wel biologisch. Dat wervelwindje is mijn zoon. Hij maakte mij moeder. In al haar zwakte. In al haar kracht.